مقدمه ای بر آموزش از راه دور :
آموزش از راه دور(DL) هر گونه یادگیری است که طی آن معلم و دانش آموز از نظر جغرافیایی دور از یکدیگر هستند. یادگیری از راه دور با استفاده از امکانات پست الکترونیکی، تولیدفیلم های آموزشی، تلویزیون کابلی، رسانه ها و یا هر تکنولوژی مرتبط با اینترنت از قبیل تابلوی پیغام ها، اتاق گفتگو و کنفرانس های کامپیوتری یا ویدیویی امکان پذیر است. در واقع آموزش از راه دور یک سیستم هدایت شده یا فرآیندی است که یادگیرندگان را به منابع دور دست متصل می کند. در ضمن، می تواند به عنوان ابزاری برای یادگیری مکمل نیز بکار گرفته شود.
آموزش از راه دور عبارت است از نوعی فرایند آموزشی که در آن تمامی یا بیشتر آموزش از طریق یاددهنده نسبت به فرد یادگیرنده فارغ از زمان و مکان انجام می گیرد، بدین مضمون که تمامی یا بخشی از ارتباط بین آموزگاران و آموزنده ها از طریق یک رسانه مصنوعی، خواه الکترونیک، خواه چاپی صورت می پذیرد. بنابرتعریف، در آموزش از راه دور ابزار نرمال یا اصلی ارتباط، فناوری است.
تاریخچه آموزش از راه دور در جهان
آموزش غیر حضوری، یا آموزش مکاتبه ای در دهه اول سال 1700 میلادی آغاز شده است. هنوز هم در نقاط مختلف دنیا از جمله در ایران از این شیوه آموزش برای تحصیل و یادگیری، استفاده می شود. آموزش مکاتبه ای که با نامه نگاری مدرسه یا موسسه های واجد شرایط اداره می شد و بین دانشجویان و استادان از طریق نامه نگاری ارتباط برقرار می گردید، مورد توجه دانشجویان و دانش آموزان بود. هم زمان با ایالت متحده امریکا که در زمینه آموزش از راه دور فعالیت داشت، کشورهای اورپایی دوره های آموزش را قبل از سال 1840 به صورت جزوه های خلاصه شده آغاز کرده بودند. اولین دوره آموزش از راه دور دانشگاهی که در سال 1892 تاسیس شد، با اتکا بر اداره پست اداره می شد. روش های بهره گیری از آموزش غیر حضوری مبتنی بر فناوری به اوایل دهه 1900 میلادی باز می گردد. در اواسط قرن بیستم برنامه های آموزشی متنوعی نیز وجود داشت و مجوز اولین رادیوی آموزشی دانشگاهی در سال 1921 صادر شد که اولین پایه شکل گیری آموزش الکترونیکی محسوب می شود. در سال 1960 با تکامل و پیشرفت رسانه ها، فناوری آموزش از راه دور نیز دچار تغییر شد و به جای تکیه بر نظام پستی، دانشگاهها با استفاده ترکیبی از ابزار چند رسانه ای، جهت پشتیبانی آموزشی از دانشجویان ثبت می گردند، به نحوی که علاوه بر انگلستان و امریکا در سایر کشورهای اروپایی و آسیایی موسسات آموزش الکترونیکی توسعه یافت. امروزه آموزش و یادگیری الکترونیکی مبتنی بر استفاده از فناوریهای جدید، ابزاری برای انتقال دانش روز که می تواند انواع تخصص و مهارت در رشته های متفاوت را در اختیار دانش پژوهان قرار دهد. در واقع آموزش الکترونیکی ثابت کرده است که 20 تا 25 درصد یادگیری را نسبت به کلاس های درس سنتی افزایش می دهد .
تاریخچه آموزش از راه دور در ایران
تاریخچه آموزش الکترونیکی در ایران به زمان بهره گیری از ابزارهای کمک آموزشی سمعی- بصری شامل نمایش اسلاید و فیلم های آموزشی در کلاس درس باز می گردد. پس از آن تلویزیون آموزشی ملی ایران رسماً به عنوان امر آموزش همگانی از طریق این رسانه در سراسر کشور پرداخت. در ایران دانشگاه ابوریحان بیرونی درسال 1350 شمسی برای نخستین بار نسبت به ارائه آموزش های از راه دور،به صورت مکاتبه ای در هشت رشته تحصیلی اقدام کرد.از سال 1359 تا 1366 آموزش از راه دور در ایران وجود نداشت. اما درخلال این سالها انجام دادن مطالعات و بررسی اولیه منجر به تاسیس دانشگاه پیام نور (1366) و آغاز به کار آن شد .
در پایان دهه هفتاد آموزش مجازی در دستور کار دانشگاه تهران قرار گرفت و طرح هایی تحت این عنوان آغاز شد. در سال 1380 سایت دانشگاه مجازی دانشگاه تهران با ارائه نه درس برای دانشجویان روزانه دانشگاه راه اندازی شد و از نیم سال اول تحصیلی همان سال بهره برداری شد. در همان سال وزرات علوم، تحقیقات و فناوری از تاسیس دانشگاه اینترنتی خبر داد که تحت نظر آن وزارت، ولی به صورت موسسه غیر انتفاعی نوع اول در سراسر کشور، خدمات آموزش ارائه خواهد داد. به دنبال آن تعدادی از دانشگاهها اعلام کردند که راه اندازی آموزش الکترونیکی را جزء برنامه های خود قرار داده اند و در حال حاضر تعدادی از آنها دروس را به صورت تک درس برای دانشجویان حضوری خود ارائه کرده اند. اندکی بعد از اقدام دانشگاهها در استفاده از روش یادگیری الکترونیکی، آموزش و پرورش که بزرگترین بخش آموزشی کشور است، فعالیتهایی را در این زمینه شروع کرد و در حال حاضر تعدادی موسسه خصوصی نیز از روش آموزش الکترونیکی بهره مندند .
عوامل پیدایش آموزش از راه دور در ایران
1. نیاز روز افزون و گسترده به آموزش
الف) افزایش پوشش تحصیلی
ب) تامین آموزش مادام العمر
2- وجود انواع محدودیت و ممنوعیت برای مخاطبین
الف) ترک تحصیل اجباری
ب) ترک تحصیل اختیاری
3- نارسایی سیستم آموزش سنتی رایج
الف) عدم پوشش کامل در داخل کشور
ب) ناتوانی نسبتاً مطلق در خارج از کشور
4- فراهم بودن امکان فنی گسترش آموزش ها
الف) ساز و کارهای مهندسی آموزشی
ب) آمادگی نسبی فراگیران
اهداف آموزش از راه دور
شاید در دهه‌های قبل، سیستم استادمحوری و حضور فیزیکی در کلاس درس، تنها راه ممکن برای ادامه تحصیل در هشت مرکز آموزش عالی بود، اما حالا با وجود توسعه روزافزون دنیای آموزش مجازی، آموزش‌های سنتی در دانشگاهها با یک رقیب قدرتمند روبه‌رو شده است.
آموزش از راه دور با بهره‌گیری از جهان اینترنت برای انتقال مفاهیم آموزشی به دانشجویان، هم‌اکنون به عنوان یک روش علمی و موثر در سیستم آموزش عالی شناخته می‌شود که روزبه‌روز نیز هواداران آن در حال افزایش است.
این سیستم آموزشی موجب می‌شود دانشجوی مجازی، وقت و انرژی کمتری برای یادگیری صرف کند و بسته‌های آموزشی را از طریق پست الکترونیکی، بهره‌گیری ازآموزش مجازی و کلاسهای مجازی و استفاده از کتابخانه الکترونیکی دریافت کند.
اما آموزش از راه دور مجازی در ایران با مولفه‌های استاندارد دانشگاه‌های مطرح جهان فاصله زیادی دارد؛ به نحوی که می‌توان گفت آموزش‌های از راه دور در ایران در مقایسه با آموزش‌های مجازی در کشورهای توسعه‌یافته، شبیه کودکی است که نه‌تنها هنوز یاد نگرفته بدرستی راه برود، بلکه زمین زیر پای او هم برای حرکت هموار نیست.
مطابق برنامه پنجم توسعه کشور، ظرفیت پذیرش دانشجویان مجازی در کشور ما باید تا سقف 25 درصد افزایش یابد، اما با توجه به نبود زیرساخت‌های لازم برای توسعه این آموزش نوین در کشور، آموزش‌های مجازی نتوانسته جایگاه خود را در نظام آموزش عالی ایران پیدا کند.
براساس آمارهای ، هم‌اکنون بیش از 22 هزار دانشجوی مجازی در کشور ما تحصیل می‌کنند، اما با توجه به جمعیت چهار میلیونی دانشجویان ایرانی، می‌توانیم بگوییم حتی یک درصد از دانشجویان کشور هم در دوره‌های مجازی تحصیل نمی‌کنند؛ در حالی که این سیستم آموزشی می‌تواند براحتی در هزینه‌های آموزش عالی صرفه‌جویی کند.
آیا آموزش از راه دور از نظر کیفی قابل مقایسه با دوره های حضوری است؟
شیوه ارزشیابی تحصیلی و آزمون پایانی دوره های آموزش از راه دور درست مانند دوره های حضوری است بنابراین مدارک اعطایی در این دوره ها معادل مدارک دوره های حضوری می باشد.
آیا در دوره های آموزش از راه دور امکان ارتباط و تعامل بین دانشجویان وجود دارد؟
امروزه به مدد تکنولوژی پیشرفته و امکاناتی که شبکه جهانی اینترنت در اختیار گذارده، این امکان فراهم آمده است که دانشجویان دوره های آموزش از راه دور بتوانند با شرکت در کلاسهای مجازی ضمن بهره مندی از آموزش زنده توسط اساتید، باسایردانشجویان نیز ارتباط زنده ومستقیم داشته باشند. به این شیوه به اصطلاحClass-Pacedگفته می شود.
بنابراین، در این گونه کلاسها ایراد برخی منتقدان مبنی بر انزوای افراد و اثرات نامطلوب پرورشی ناشی از عدم ارتباط با سایر دانشجویان شاید چندان موردی نداشته باشد.
البته، نوع دیگر آموزش از راه دور هم وجود دارد که به آن Self-Paced گفته می شود وهر دانشجو در آن به تنهایی و بدون ارتباط با سایر دانشجویان به یادگیری مطالب درسی می پردازد. این شیوه بویژه مناسب افرادی است که به دلایل مختلف امکان حضور به موقع در کلاسهای مجازی را ندارند ویا قادر نیستند که بطور منظم و بر اساس یک برنامه از پیش تعیین شده به مطالعه دروس بپردازند.
آیا دوره های آموزش از راه دور مدرس هم دارد؟
محتوای آموزشی کلیه دروس توسط اساتید فن طراحی و تدوین شده اند، اما الزاما” نیازی به حضور تمام وقت و آن لاین اساتید وجود ندارد. اما در دوره های گروهی که بصورت کلاسهای درس مجازی برگزار می شود و اصطلاحا” class-paced نامیده می شوند، معمولا” یک استاد بطور زنده و مستقیم و درست مانند کلاسهای درس معمولی با دانشجویان در ارتباط است و آنها را درآموزش مطالب و رفع اشکالات یاری می دهد.
وجه تمایز آموزش از راه دور و آموزش سنتی
شاید حدود 95 درصد از کل آموزش رسمی بزرگسالان در کلاسهای درس ارائه می شود. پیشرفتهایی از قبیل آموزش به کمک کامپییوتر، تلویزیون مدار بسته و ابزارآلات آموزشی دیگر، باعث شد تا شرایط مزرعه و میدان، به کلاس درس منتقل شود. الگوهای قدیمی و سنتی آموزش و تدریس بر استاندارد سازی، برابری و اجرا پایه ریزی شده است. برای مثال آموزش از طریق محتوای یکسان، به میزان زمان یکسانی و برای فراگیران داخل دانشکده در زمان یکسان انجام می گیرد
آموزش از راه دور پدیده ای است که در پی تمایل فراگیران به دسترسی غیر حضوری به مطالب درسی، محدودیت های زمانی، مکانی و مشکلات حضور اجباری به موقع در کلاسهای درسی به وجود آمد
